Uitgelicht: Beste kinderen, ouders/verzorgers, oud-leerlingen en collega’s van de Wizebeam:

Een onvergetelijke dag, dat was het die vrijdag de negentiende februari en dat komt door jullie!  Van te voren had ik bedacht m’n nette jurk met panty’s aan te trekken, maar toen Klaas ( mijn echtgenoot)  vertelde dat ik op de fiets moest komen, werd het een andere outfit waarin het beter fietsen was. Op Moaije Peal aangekomen,  werd er gestopt en Saakje die inmiddels was gearriveerd, vertelde dat we even moesten wachten op………….

Dat werd al spoedig duidelijk toen een uitgelaten groep 7 en 8 met juf Tryntsje voorop, kwam aangefietst.  Een bonte stoet met prachtig versierde fietsen! Juf Tryntsje en ik ruilden van fiets en toen de postbode- outfit tevoorschijn kwam, wist ik het wel……………..mijn ooit uitgesproken wens om één dag per week postbode te mogen zijn om het hoofd leeg te kunnen maken, ging vandaag dan echt in vervulling. Wat ik toen nog niet wist, was dat we het halve dorp door gingen fietsen met hier en daar een wapperende vlag en mensen langs de route. Hoe origineel en coronaproof!  Na dit hartverwarmende begin, kon de dag niet meer stuk en de aanvankelijke knoop in de maag verdween en werd het alleen nog maar genieten geblazen. De versierde fietsen werden naast elkaar in een rij op het plein opgesteld, kinderen ernaast en inmiddels was de deur opengegaan en kwamen de anderen groepen tevoorschijn. Er werd een prachtig lied gezongen op de melodie van ” It  feintsje van Menaem “ (als zestienjarige ontstond  met deelname aan de organisatie van de Fryske bernekampen  het verlangen om in het onderwijs te gaan werken en laat nou juist dat lied van It feintsje daar een soort lijflied  zijn ). Er werd zo mooi en zuiver  gezongen dat ik Klaas vroeg of hij een gedeelte wilde opnemen  om het later   terug te kunnen horen en te kunnen delen met onze eigen kinderen. Een echt kippenvelmoment dus.  Daarna waren  er  in de fraai versierde school voor alle kinderen activiteiten rond het thema Post(bode). Groep 1 t/m 4 bleef op school en groep 5 t/m 8 was op een route door het dorp actief.  Wat een plezier om daar als leerkracht getuige van te zijn! Wat een organisatie en dat allemaal coronaproof!  Wat lekkers tussendoor en eindigend op het plein met  nogmaals dat prachtige lied en warme woorden en cadeaus………….overweldigend! Een broodje knak en een ijsje , nog een gezellige nazit met de collega’s en dan………………..op de fiets naar huis.

Niet met het gevoel dat dit het einde is van iets wat nooit meer terugkomt……………. maar meer een soort flow….. dankbaar voor de mooie tijd, voor het vertrouwen dat ik van u kreeg , voor de goede samenwerking, voor het feit dat ik tot de laatste dag met veel plezier m’n werk mocht doen, voor de energie die ik van het werken met kinderen  kreeg, voor collega’s die zoiets voor je willen en kunnen neerzetten.  Natuurlijk is dit wel het einde van iets wat nooit meer terugkomt, maar dat schuif ik maar even voor me uit. De tijd zal het leren.

Je neemt een beslissing en de daadkracht van Klaas was daarin leidend: hij vond het op zijn 65 ste levensjaar tijd om de bakens te verzetten,  al betekende dat het slotakkoord van iets wat we beiden graag deden: met kinderen/jonge mensen werken.

Gelukkig heb ik nog wat afrondende werkzaamheden te vervullen (rapport groep 7 en nog wat taalbeleidszaken)  en mag ik als vrijwilliger  m’n handen laten wapperen in enkele bouwen zodat ik langzaam kan wennen aan een onderwijsloos bestaan.

Met een huis vol boeketten, flessenpost, kaarten en cadeaus, een fotoboek  vol  dierbare momenten, met een ongelooflijk dankbaar gevoel voor het krijgen van zo’n geweldig afscheid, kijk ik terug op mooie jaren op de Wizebeam, een school waar er maar eentje van is met bijzonder lieve en betrouwbare kinderen en ouders, een school die ik alle goeds voor de toekomst toe wens.  SAMEN STA JE STERK!

Juf Tine Meindertsma